[leonie]

<p class=”MsoNormal” style=”margin-bottom: .0001pt; line-height: normal;”>Het is woensdagavond 24 juni en na een hele warme dag aten mijn man en ik nog even een ijsje in onze achtertuin, nadat we ons zoontje van 2,5 in bed hadden gelegd. Ik ben dan 39 weken zwanger en 3 dagen. Het was inmiddels 20.00 en ik wilde nog even naar familie toe rijden om iets af te geven. Terwijl ik opsta, voel ik opeens dat ik naar de wc moet rennen en herken het gevoel van het breken van m’n vliezen waar ook mijn eerste bevalling mee begon. Totaal niet verwacht dat mijn tweede bevalling nu ook weer zo zou beginnen. Net als ook de vorige keer begon ik na een uur wat lichte weeën te krijgen. Deze keer in mijn buik. Door te blijven bewegen en de ademhalingstechnieken toe te passen was dit prima te doen. Rond 22.15 werden ze krachtiger en vanaf 22.30 ben ik ze gaan timen. Het begon al gauw pittiger te worden. Ook begonnen ze sneller te komen en voldeed ik al aan de regels om de verloskundige te gaan bellen. Maar in m’n hoofd dacht ik dat kan toch niet zo snel en stelde ik het nog even uit, maar om 23.00 moest m’n man echt gaan bellen want het werd pittig. De verloskundige in opleiding en een ervaren verloskundige waren er na ongeveer een kwartier, even kon ik tussendoor nog met ze kletsen, maar al snel bleven de weeën elkaar opvolgen. Bij de eerste controle had ik dan al 6cm, dit had ik niet verwacht, maar dit motiveerde wel om door te gaan en verklaarde goed de heftigheid. Ik kreeg de weeën steeds moeilijker weg geademd. Bij elke wee herhaalde ik voor mezelf: elke wee brengt mij dichter bij m’n kindje en paste ik de ballon ademhaling toe en herhaalde ik: geef je kindje de ruimte. Ik zat van het begin af aan op handen en knieën een andere houding lukte simpel weg niet. Rond 0.00 had de verloskundige door dat ik al persdrang kreeg. En uiteindelijk is onze prachtige dochter om 0.20 geboren. Ik heb haar zelf kunnen aanpakken en keek daarna vol verbazing mijn man aan, ik kon niet geloven dat ze er al was. Van tevoren heb ik gekscherend gezegd, als ik er 4 uur over doe, dan teken ik ervoor. Uiteindelijk scheelde het niet veel, zou je mindset dan echt zo krachtig kunnen zijn..</p>
<p class=”MsoNormal” style=”margin-bottom: .0001pt; line-height: normal;”>Nadat we even waren bijgekomen, vroeg de verloskundige in opleiding aan mij: heb jij iets van een cursus gevolgd ? 🙂 Je leidde gewoon zelf je bevalling zei ze, dit had ze nog nooit meegemaakt. Ook haar ervaren collega zei gelijk: onthoud deze bevalling maar goed, want dit maak je niet vaak mee.</p>
<p class=”MsoNormal” style=”margin-bottom: .0001pt; line-height: normal;”></p>
<p class=”MsoNormal” style=”margin-bottom: .0001pt; line-height: normal;”>Door de ademhalingstechnieken van de HypnoBirthing heb ik mezelf rustig weten te houden. Anders weet ik zeker dat ik in paniek was geraakt, omdat het zo heftig was in een korte tijd. Het is ook heel gek om te ervaren dat je lijf zo hard gaat en je in je hoofd daar achteraan hobbelt. Ten tijde van de bevalling was het even heel heftig, maar daarna en achteraf kijk ik er zo fijn op terug. Alles liep zoals ik heel graag wilde, gewoon thuis met ons zoontje in bed die lekker doorsliep, we hebben niemand hoeven in te lichten en konden de ochtend starten in alle rust met ons nieuwe gezin van 4.</p>
<p class=”MsoNormal” style=”margin-bottom: .0001pt; line-height: normal;”>Ik ben wederom echt overtuigd dat je door middel van actief te blijven en de HypnoBirthing toe te passen, je je eigen bevalling als zoiets moois kan ervaren en leiden.</p>
<p class=”MsoNormal” style=”margin-bottom: .0001pt; line-height: normal;”>Jenny enorm bedankt voor alle tools die je hebt aangeboden in je cursus. Jouw cursus heb ik gevolgd als een soort opfriscursus, omdat ik bij m’n eerste bevalling al een cursus had gedaan. Deze combinatie van m’n eerdere ervaring en jouw cursus te samen hebben tot deze mooie ervaring geleid, waardoor ik met trots terug kan denken aan deze bevalling. Ik raad iedere zwangere vrouw het volgen van HypnoBirthing aan!</p>

[Auteur]

Berichten