Vandaag verteld Anita op de blog over haar derde bevalling. Ze neemt je mee in hoe ze zich heeft voorbereid op de bevalling, door o.a. terug te kijken op haar vorige bevallingen. Vervolgens verteld ze precies hoe voor haar de bevalling is verlopen en hoe haar gevoel hierbij was. Ze noemt het zelf haar “positieve bevallingsverhaal”. Bedankt voor het delen Anita, heerlijk om je verhaal te lezen en ook om te lezen hoe je gevoelens waren tijdens de bevalling.
Voorbereiding op mijn bevalling
19 oktober ben ik uitgerekend van ons derde kindje. De eerste twee keer wilde ik graag in het ziekenhuis bevallen omdat ik me daar het meest veilig voel. Omdat de ontsluiting fase bij beide heel snel ging, ben ik beide keren thuis bevallen. Heel relaxed toch wel. In de voorbereiding op mijn derde bevalling realiseerde ik mij dat de bevallingen zo snel en relaxed gingen, juist omdat ik thuis was. Daarom hoopte ik deze derde keer ook thuis te bevallen.
Ter voorbereiding op mijn bevalling heb ik een herhalingscursus gedaan om alle ademhalingstechnieken tijdens de verschillende fases van de bevalling weer helder te krijgen. Ook hebben we alle fases van de bevalling weer goed doorgenomen.
Strippen
Op 21 oktober bij de controle ‘s morgens bij de verloskundige heb ik mij laten strippen, wat kon omdat ik twee cm ontsluiting had. Ik was het wachten zo zat! Actie!! ‘S middags krijg ik wat krampen, maar ik weet niet of dat weeën zijn of krampen van de strip poging. Ik haal nog de jongens op van de opvang en ga eten koken.De eerste weeën
Tussen 18:00 en 18:10 heb ik drie keer een ‘wee’ die ik ook in mijn rug voel. Toch maar de verloskundige bellen om te vragen of we dit serieus moeten nemen of niet. Ik moet de hardheid van mn buik in de gaten houden tijdens de krampen. Wordt deze hard, dan heb ik weeën. Mijn buik wordt inderdaad hard tijdens de krampen. Rond 18:40u actie. Opa en oma bellen dat de jongens komen, laatste spullen voor jongens pakken en mijn vriend eet wat met de jongens. Ondertussen heb ik contact met onze verloskundige. Ze komt er aan. En we hebben geluk. Het is ons nichtje! Ik voel me vertrouwd en relaxed bij haar. Ze is ontzettend goed in haar werk, heel relaxed, laat me mijn eigen keuzes maken en neemt tegelijkertijd de leiding. Heel fijn!!Ontspanning zoeken in bad
Mijn vriend brengt 19:20 de jongens weg en ik ga in bad om te ontspannen. Daarna komen verloskundige en mijn vriend om 19:45 tegelijk aan. We kletsen wat in de badkamer terwijl ik in bad zit en de weeën nemen af…. Even op bed om te kijken hoe ver ik er in zit. Ik ben wel benieuwd!!
Drie cm… Dat valt tegen, omdat het de vorige keren zoveel verder al was. De verloskundige wil mij proberen nogmaals te strippen. Tijdens deze poging krijg ik een hele pittige wee en mijn vliezen breken!! Nu heb ik vier cm ontsluiting maar de baby heeft gepoept in het vruchtwater. Dat betekend dat we toch naar het ziekenhuis moeten om de hartslag van het kindje in de gaten te houden. Hier schrik ik toch van. Hier heb ik me niet op ingesteld. Maar al gauw gaat de knop om en is het oké.Naar het ziekenhuis
Dan wervelstorm. Ziekenhuis bellen voor een plekje. Er is plek! Mijn vriend gaat de laatste spullen pakken. Ik aankleden. Laat tussen de weeën door nog ff het bad leeglopen. Doe nog wat lichten uit…Het stormt. Regent. Ik vind het maar niks in de auto maar heb geen keuze. Ik zit de rit met mijn ogen dicht uit 20-25 minuten. Ogen dicht, rustig ademhalen en wegpuffen. Tellen. Zeven weeën en we zijn er. Om 21:00 zijn we bij het ziekenhuis aangekomen, in de suite. De kamer is stil en lekker warm. Onze verloskundige kan gewoon zelf de bevalling doen, met assistentie van een verpleegkundige. Een gezellige, ervaren en relaxte vrouw. Verder niemand. Fijn.
De verloskundige heeft alle toeters en bellen aangesloten (CTG (voor het in de gaten houden van de hartslag) op mijn buik, hartslag van mij op vinger en weeën meter op mijn buik) Interessant! Zittend op de rand van het bed vang ik de weeën op. Ik ervaar de weeën niet als pijnlijk, meer reuze ongemakkelijk. Op het scherm kan ik mooi meekijken naar de grafiekjes die mijn weeën laten zien. Leuk!
Het opvangen van de weeën
Ik zie en voel de weeën goed aankomen. Ogen dicht, iets naar voren buigen, diep inademen en 4 pufjes uit… Ik ben heel rustig. Goed te doen dit. Mijn vriend houdt tijdens de weeën zijn handen op mijn onderrug. Lekker warm, heel fijn. Tussen de weeën door kletsen we wat, maar luister ik vooral hoe de rest wat praat en bereid me iedere keer weer rustig voor op een wee die ik voel aankomen. Praten jullie maar, ik doe het werk wel. Ik vind alles best. Toch zie ik erg op tegen de fase dat ik moet gaan persen. Maar de weeën komen al heel regelmatig en nemen toch al ‘snel’ toe in intensiteit. De baby beweegt erg tijdens de weeën wat ze lastiger maakt om op te vangen. Op een gegeven moment voel ik dat ik een beetje persdrang krijg. Help.Baarkruk
De verloskundige adviseert om even op de baarkruk te gaan zitten om van houding te veranderen voor wat progressie. Hier zit ik even op maar weet het gewoon even niet meer. Ik ben er nog niet aan toe. Zie nog steeds erg tegen persfase op. Even op bed liggen want ik wil wel graag weten hoe ver ik er in zit. Mag ik eigenlijk wel persen? Acht cm. Weeën liggend op bed kan ik erg slecht opvangen dus wil graag weer wat anders. Maakt me niet uit wat. Ik weet het gewoon allemaal niet meer. Kan niet beslissen of denken. Doe toch maar op de baarkruk. Door al die beweging krijg ik daar meteen de eerste serieuze perswee. Meteen bam super heftig. De verloskundige laat het aan mij. Volg je gevoel Anita. Als je wilt persen mag dat. Ik kan niet denken. In mijn wanhoop en twijfel puf ik die eerste wee half weg, pers ik half mee. Even op adem komen is er niet bij. De volgende wee volgt al snel.In drie pers weeën …
Tijdens de tweede perswee kan ik niet anders dan keihard persen en ik voel de baby al meteen komen. Ik moet stoppen van de verloskundige maar krijg dat door de enorme druk niet voor elkaar. Ik pers gewoon door in dezelfde wee. Ademhaling chaos. Het hoofdje wordt in twee keer persen geboren. Ik kan dat heel goed voelen. Daarna doorpersen voor lijfje. En dan krijg ik al mijn glibberende baby in mijn handen. Alles in een wee!!Wat een opluchting!!!
Echt enorm. Dat is wat ik voel. Het is achter de rug. Nu pas besef ik hoe erg ik er deze keer tegenop zag. En het viel gelukkig weer reuze mee! Onze derde zoon is geboren en hij is prachtig!!!Vervolgens komt de verpleegkundige binnen. Ik heb niet eens doorgehad dat de ze even weg was en dat de verloskundige me alleen heeft begeleid.
Ik kijk terug op een hele fijne bevalling. Heel voorspoedig, niet heel pijnlijk, fijne mensen om me heen, super snel en ik mocht mijn eigen keuzes maken. Dat alles maakte dat ik relaxed was en grotendeels rustig bleef. Het lukte me heel goed me op mezelf en mijn ademhaling te concentreren.
